In deze estafettereeks laten we telkens een NNK-kwaliteitsprofessional aan het woord over wat haar/hem beweegt. Een kennismaking in een aantal vaste vragen. Dit keer met Irma Schönherr.
Mijn ambitie is om nog een heel aantal jaren van toegevoegde waarde te kunnen zijn in het kwaliteitsvak in de agrofoodsector. Voedselveiligheid is de rode draad in mijn werk. Ik probeer in zoveel mogelijk schakels van de levensmiddelenketen actief te zijn, dit maakt het werk afwisselend. Ik werk voor productiebedrijven, brancheorganisaties, schemabeheerders van certificatiesystemen en in de laboratoriumwereld. Zo voer ik veel audits uit tegen allerlei normen en schema’s op het gebied van kwaliteit en voedselveiligheid. Daarnaast doe ik beleidsondersteunend onderzoek voor de overheid.
Mijn nieuwsgierigheid gaat uit naar nieuwe ontwikkelingen in het vakgebied voedselveiligheid, deze gaan razendsnel. Risicomanagement is een belangrijk uitgangspunt in deze sector, het is een enorm sterke tool. Er komen steeds nieuwe risico’s bij die moeilijk te beheersen zijn, denk bijvoorbeeld aan PFAS. Verder is de duurzaamheid van voedsel iets wat me interesseert.
Mijn inspirator is mijn vader, hij was net zo’n avonturier als ik, maar is helaas veel te jong overleden. Verder wil ik me de komende jaren vooral persoonlijk blijven ontwikkelen en regelmatig buiten mijn comfortzone stappen. Momenteel haal ik veel inspiratie uit de praktische filosofie, vooral vanuit Socrates. Het Socratische gesprek levert veel handvatten op bij het stellen van kritische vragen en het goed luisteren naar de ander. 'De enige wijsheid die echt telt is weten dat je niets weet.'
Wat ik van klanten regelmatig terughoor is dat ik kritisch ben en goed mee kan denken over problemen waar zij tegenaan lopen. Verder kan ik goed ‘schakelen’ en me snel inwerken in nieuwe materie. Ik ben de afgelopen jaren regelmatig ‘opgeroepen’ bij bedrijven of organisaties die met lastige kwaliteitsvraagstukken zaten. Een soort crisismanager dus… Ik kan in dit soort situaties meestal goed inschatten wat de echt belangrijke dingen zijn om als eerste aan te pakken en houd de helicopterview. Ik vind het leuk om daar dan met een team vol voor te gaan.
Verder kan ik denk ik goed de verbinding leggen met mensen, vanuit een oprechte interesse in ‘de mens’. Dus ik ga niet alleen met de directeur of kwaliteitsmanager om de tafel. Ik vind het belangrijk om veel met de uitvoerende mensen te praten in bedrijven en organisaties. Zo kom je echt te weten wat er speelt en ik merk dat dat mensen graag dingen voor me willen doen in een project.
Het meest trots ben ik op het 12.5-jarig bestaan van mijn adviesbedrijf. Ik heb daar allerlei zekerheden voor moeten laten vallen en mijn eigen pad gekozen, dat was best spannend. Ik hecht me snel aan mensen en vind het ook altijd lastig om afscheid te nemen na een klus.
Ik heb wel een tijdje over deze vraag nagedacht, maar nee, ik kan niet iets noemen dat ik nooit meer zou doen. Spijt is iets voor later. Al je ergens aan begint maak je best mogelijke afweging die op dat moment passend is. Iedere situatie is uniek en vraagt om een eigen benadering.
Eerlijk gezegd denk ik wel eens na de start van een nieuwe opdracht: waar ben ik aan begonnen? Je komt vaak zaken tegen die je vooraf niet hebt kunnen inschatten. Maar met alle ups en downs kom je daar wel weer doorheen. Je kan ervan leren, reflectie vind ik belangrijk. Daarmee volg je ook de PDCA-cirkel, dat blijft een prachtig principe binnen de kwaliteitskunde.
Voor mij zelf blijft de grootste uitdaging of ik ja of nee zeg tegen een projectaanvraag. Kan het qua planning en tijd, kan ik voldoende kwaliteit leveren, gaat het niet teveel ten koste van vrije tijd en de aandacht voor mijn omgeving.
Voor bedrijven waar ik kom als adviseur zie ik als grootste uitdaging hoe het kwaliteitsvak behapbaar blijft. Er worden steeds hogere eisen gesteld aan het documenteren van allerlei zaken, hierbij moet je vooral kijken naar wat de klanten en de maatschappij van je verwachten.
Verder is toenemende digitalisering een belangrijke ontwikkeling. Hoe zorg je ervoor dat je transparant bent en dat de kwaliteit van data op orde is, en hoe breng je trends in beeld?
Ik zou een bijdrage willen leveren aan de verduurzaming van de landbouw en de voedingsindustrie in Nederland. Hier ben ik al sinds mijn studie mee bezig. Dan heb ik het over echt verduurzamen en niet over ‘greenwashing’. Het is nu echt de hoogste tijd dat bedrijven daar mee aan de slag gaan.
We hebben begin maart met een groep kwaliteitsmensen in een Wintercamp gediscussieerd over hoe het vakgebied kwaliteit bij kan dragen aan het oplossen van maatschappelijke problemen, zoals de milieu- en klimaatcrisis, het zorginfarct, de falende overheid, oorlogen, vluchtelingen etc. De kracht van kwaliteitskunde zit vooral in het kijken en denken in systemen en modellen. Ook het kijken vanuit verschillende perspectieven, zoals van buiten naar binnen, kan veel opleveren. Toch bleek al snel dat veel van deze vraagstukken niet zomaar op te lossen zijn. Je hebt onzekerheden te accepteren.
Het lidmaatschap brengt mij verdieping en verbreding in het kwaliteitsvak. Ik ben zelf een echte techneut en werkzaam in een sector waar de product-, proces- en systeemkwaliteit centraal staat. Er is minder aandacht voor organisatiekwaliteit. Binnen het NNK hoor ik veel over de menselijke en ‘zachte’ kant van kwaliteit. Ik doe ook veel inspiratie op door mensen te ontmoeten die in een hele andere sector werkzaam zijn, zoals in de zorg. Ik heb een leuk contact met een ander NNK-lid met wie ik het Persoonscertificeringstraject gedaan heb, we doen een paar keer per jaar intervisie.
Dit artikel verscheen in Kwaliteit in Bedrijf, mei-juni 2023. De estafettereeks wordt samengesteld door de redactieraad van het Nederlands Netwerk voor Kwaliteitsmanagement.
Lees ook de andere artikelen in deze Estafettereeks: